Toen wij gingen trouwen en ons eigen flatje gingen inrichten kreeg de hoya ook een plekje. En een stekje van het stekje ging mee naar het klaslokaal van manlief.
Zo door de jaren heen bloeide die best wel eens een keer. Zelfs zo uitbundig, dat de bijen naar binnen vlogen om de honing uit de wasbloemetjes te halen.
Jaren lang hadden we een nooit meer bloeiende hoya, maar wegdoen.......dat ging natuurlijk niet.
Een paar jaar geleden hebben we de 'de oude' (hoe oud weten we niet meer) flink gesnoeid, nieuwe aarde gegeven en boven neergezet. Het gesnoeide werden natuurlijk stekjes......inmiddels zijn er al aardig wat familieleden van een erfstukje voorzien en zelf hebben de vensterbank vol staan met alleen maar hoya, hoya en hoya. En dan zitten we in de nazomer, in de bijna herfst en dan komen er ineens, aan 'de oude' maar ook aan 1 van de nieuwe heel kleine knopjes aanzetten. En boven.............boven is 1 van die kleine knopjes vandaag helemaal uitgekomen en kunnen we genieten van eindelijk weer eens een echte wasbloem. Ik heb dus ook wel een beetje GROENE vingers! Jammer dat de bijtjes gevlogen zijn......anders kwamen ze vast wel even binnen koekeloeren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten