Afgelopen donderdag was het zover,
manlief heeft na 43,5 jaar afscheid genomen van het onderwijs en van
de school waar hij 24 jaar met heel veel plezier en liefde heeft
gewerkt. Een bijzondere dag, al was hij al vanaf augustus thuis, maar
door een echte afsluiting veranderd er echt wat in je leven. Ik ben
met het meegegaan met pensioen. Al heb ik geen afscheid genomen van
een werkzaam leven buiten de deur van ons huis, het voelt wel zo,
want samen kunnen we het 's morgens lekker rustig aan doen (Ik wat
rustiger dan manlief, wat betekent dat ik thee met beschuit op bed
krijg, om langzamerhand wat bij te komen en de dag te ontmoeten) We
kunnen samen aan de wandel, of op de fiets erop uit en er blijven
(gelukkig) nog heel wat momenten om ons eigen ding te doen. En
toch.......na donderdag heb ik zelf het gevoel dat ik opnieuw het
leven moet herpakken. Wat zit een mens …...nou ja, ik
dan.......toch raar in elkaar.
Een woord waarmee hij afscheid nam is:
SUCZEGEN! Een zelfbedachte combi van succes en zegen! Succes wordt
elkaar veel toegewenst, maar je kunt alleen echt succes hebben als er
Zegen van Boven op rust. Het is uitgesproken naar alle kinderen van
Kristal, de bezoekers van de sing-in die door school voor hem
georganiseerd was en het staat op de kaartjes aan de cadeautjes voor
schoolkids en collega's. En hoe leuk dat hij het van de collega's
terugkreeg in 7 heerlijke chocoladeletters! SUCZEGEN! Wij hebben het
nodig bij dit nieuwe stukje in ons leven en ik wens het jullie!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten