GROENST #60: plépraat

Elke vakantie is het wel raak! Dan krijgen we de vraag van 2 lieve kleindochters of ze bij ons mogen komen badderen. Lekker met iets leuks in bad van Lush, een GROEN geproduceerde bruisbal of zo. Natuurlijk ontvangen we ze met liefde, stoken de vloerverwarming lekker hoog op. Badkamer wordt speciaal gepoetst. En eerlijk, je hebt er geen kind aan! Ze liggen wel een paar uur in bad, nemen zo af en toe weer even wat heet water en komen er uiteindelijk heerlijk geurend en helemaal gerimpeld weer uit. En de badkamer blijft nog tijden lekker Lush ruiken. Zo'n bad wil ik ook wel, al is het natuurlijk helemaal niet GROEN, zo'n badbeurt! Maar wel lekker.....

Dan komt er een vraag van de ene kleindochterlief:'Oma, mag ik wat vragen? Waarvoor zijn die doekjes in dat potje op het toilet?'

Tja, dat vraagt om een ontknoping, die ik ook nog steeds aan schoondochterlief schuldig ben.

Ik deelde al weer een hele tijd geleden op Facebook een link van een artikel in Trouw over Bea Johnson, een enthousiaste Amerikaanse, die toen in Europa lezingen gaf over haar Zero Waste leven. Haar jaarlijkse afval past ruim in een weckpotje. Om jaloers op te worden.

Zij trekt haar grens bij mos als wcpapier en ik gaf aan dat ik voor m'n wcpapiergebruik een oplossing heb gevonden. Tja......en dat vraagt natuurlijk om duidelijkheid.

Ik vind het wel een beetje een boekje open doen over het gebeuren achter het slot van de wc deur, maar omdat het uiteindelijk, voor mij dan, een hele GROENE oplossing is, doe ik het uit de 'doeken'.

Voor de grote boodschappen wordt er gewoon wcpapier gebruikt. Zo af en toe GROEN, gerecykleerd en eco, maar ook zo af en toe gewoon!

Maar ja, die grote boodschappenvelletjes zijn voor mij niet de boosdoener in dit GROENE verhaal. Dat zijn de ondoordacht afgescheurde 3,4,5 velletjes voor al mijn kleine boodschappen die per dag

tussen de 10 en 15x liggen. (spastische blaas of zo.....) En dat tikt best aan, ook al doe ik het doordacht en hou ik het dan bij 2 velletjes. Ik weet niet meer waar ik het las, maar ik las het en het bleef hangen........iemand die de voor de nagebleven druppel oude, verknipte tshirtjes gebruikt.

Ik had er ook nog wel een paar liggen, zo eentje met allemaal gaatjes op de buik en nog eentje met vergeelde plekken onder de armen van de opgedroogde zomerse zweetdruppels. Ze lagen er al een poosje te wachten op de mogelijkheid tot een 2e leven. Hup, de schaar erin, aan flarden geknipt. Doosje, potje gezocht. Zakje (ook gerecykleerd natuurlijk) om ze in te bewaren tot ze in de was gaan. En dan....droog en schoon, weer opnieuw gebruikt worden. Dat scheelt toch rustig een hele rol in de week. 't is wel geen mos, maar toch best een beetje GROEN! Voordeel is dan ook weer, dat je best 1 zo'n plasje kan laten wachten op de volgende met het doorspoelen! En dat scheelt ook weer!

Sla ik nou een beetje door in m'n zero waster zijn? Ach ja, zo kan je erover denken, maar voor mij is het ook een beetje een sport geworden en misschien een beetje een verslaving. En dan moet ik natuurlijk wel op m'n tellen gaan passen.