GROENST #37; strijken

Ik ben niet zo'n vreselijk huishoudelijk aangelegd type. Ik zie al die klussen in huis meer als een noodzakelijk gebeuren. Vroeger (lees: toen manlief nog aan het werk was) had ik nog wel een beetje structuur, maar dat is nu ver te zoeken. Zo te hooi en te gras sop ik eens een kastje of een deur en mest ik een la uit. Wordt er gestofzuigd....boven door de een, beneden door de ander. Ja, manlief steekt ook z'n huishoudhanden uit de mouwen!! Het ziet er...volgens ons...nog best netjes en schoon uit! Ook al houd ik dus niet zo van het huishouden, ik heb wel een lievelingsklusje. Strijken!!! Ja, ja... maar ik strijk nooit onze basics (net gelezen dat dat een hip woord is voor ondergoed), nooit de theedoeken, nooit onze dekbedhoezen. Maar wel onze zakdoeken. Dat vind ik nou zo'n lekker klusje. Er is ook een tijd geweest dat ik ze zo uit de wasmand, opvouwde en in de kast legde. Maar tegenwoordig zijn de zakdoeken weer netjes glad, tenminste zo glad mogelijk, want al hou ik van strijken, ik kan het niet zo goed. Of dat nou aan mij ligt of aan het ijzer waarmee ik werk.......Ooit streek ik voor een lieve mevrouw wel al haar beddegoed, tafellakens, theedoeken, pyama's en zakdoeken met een strijkijzer wat je zowat niet op kon tillen, maar glad dat het allemaal werd. M'n eigen stoomstrijkijzer deed het ook best aardig, maar nu is tie jammer genoeg kaduuk en ga ik er morgen mee naar het repaircafé, misschien kunnen ze hem daar weer aan de praat krijgen, want nu wordt er niks meer glad, de overhemden van manlief niet, m'n eigen bloesjes niet.

Maar wat ik eigenlijk wou vertellen met dit strijkstukje.....dat ik best GROEN strijkend opgevoed ben door m'n moeder. Ze sproeide met een of andere tupperwareachtige beker met een dekseltje met gaatjes water op al de was, (invochten heette dat, als ik het me goed herinner.....ook zo'n leuk klusje om mee te helpen) ze vouwde dat allemaal in elkaar op een rolletje en ging het een dag later strijken. Ze hing dan al het gestrekene netjes over een stoel en als het strijken dan klaar was, dan pas ging ze vouwen. "Want anders was het jammer van de tijd dat het strijkijzer voor niks aan stond". Ja, ja, wat een GROENE moeder had ik toch. Ze zat er ook altijd bij, bij het strijken. Niet omdat ze een luie huisvrouw was, maar omdat het beter is voor je rug. Ook GROEN toch!

Misschien vind ik het strijken wel zo leuk omdat ik als klein meisje de zakdoeken mocht strijken. Dan hing ik ze ook netjes over de stoel en ging ze opvouwen als ze allemaal gestreken waren. Ik vond het wel jammer dat ik dan niet nog even het hete ijzer over het gevouwen zakdoekje kon halen, zoals ik dat moeders van vriendinnetjes zag doen. Nu doe ik dat dus wel.........of zal ik voortaan het, GROENER gaan doen? Of GROENST, zittend!! Net zoals m'n moeder!