Regelmatig lig ik met m'n GROENE
washandje op m'n hoofd een dag of een halve, in bed.
Migraine!! November 2015 ging ik er
voor het eerst mee naar een neuroloog, terwijl ik er al vanaf m'n 9e
jaar ongeveer last van heb. Ik weet nog hoe beroerd ik me voelde op
school. Ik kon m'n brood niet wegkrijgen, ik was zo misselijk als wat
en toch maar doorlopen. Totdat m'n klasgenootjes m'n vader (de
hoofdmeester) erbij gingen halen. Toen mocht ik naar huis, lekker in
bed, met de koude hand van m'n moeder op m'n hoofd en als zij er niet
was, een washandje.
Ze wist wat het was! Haar moeder ook!
Die liep ook altijd met een koude doek om haar hoofd, hoorde ik
laatst van tantelief. En maar doorgaan.....zo ging het voor mij ook
altijd. Doorgaan totdat het echt niet meer ging en dan naar bed. Met
apc, paracetamol, ibuprofin, zetpillen of wat dan ook.
Door de bezoeken bij de
hoofdpijnkliniek ben ik er inmiddels achter dat dat niet de handigste
manier is om met migraine om te gaan. Waar ik eerder dacht dat het om
een vervelende hoofdpijn ging, waar ieder ander mee door kan gaan en
z'n ding doen, maar ik niet.....nu weet ik dat migraine een
chronische aandoening is. En ook al heb ik op heel veel dagen er geen
last van, de aandoening is er en kan zo op gaan spelen. De ene keer
is het voorspelbaar, bijvoorbeeld na een drukke verjaardagsvisite of
andere bijeenkomst. Na een intensieve bezigheid, maar ook heel vaak
komt het zo maar, vanuit niets. Door er rekening mee te houden dat
het er altijd is, heb iker wat meer grip op. Als ik het goed doe, doe
ik ontspanningsoefeningen, ga ik op tijd naar bed, ga daar lekker
eerst nog even soaken. En blijf ik niet een hele middag of avond
verjaardagvieren, hou ik rekening in m'n agenda met de afspraken voor
of na iets waar ik beslist naar toe wil. Vermijd ik bijeenkomsten met
veel prikkels. En de andere dingen....ja jammer, die moet ik nog al
eens afzeggen. Eigenlijk zou ik helemaal geen afspraken meer moeten
maken, alleen maar leven vanuit het spontane. Gaat het goed, dan ga
ik een bezoekje brengen, gaat het niet....geen vrouw over boord. Maar
ja, zo werkt het ook niet altijd in mijn leven. Dus sorry lieve
mensen, als ik m'n afspraken soms niet na kan komen. Sorry, als ik
niet altijd een hele middag of avond feest kom vieren. Sorry, als ik
iets beloofd heb en het duurt nog al een poos voordat ik die belofte
eens in kom lossen. Sorry dat de gordijnen soms wel heel lang dicht
blijven, omdat ik dan in bed ben blijven liggen met een pil, waarvan
de migraineaanval gestopt wordt, maar waar ik minstens een uur voor
moet blijven liggen. Meestal val ik na dat uur in slaap en wordt dan
een paar uur later iets prettiger weer wakker, maar nog wel heeeeeeel
moe.
Ik wil stoppen met vechten tegen de
hoofdpijn. Ik mag mezelf toestaan om te blijven liggen. Wat?? Ik mag
gewoon blijven liggen. En ik besef ook wel dat ik in een
bevoorrechte positie ben, zonder verplichtingen van een baan, waarin
op me gerekend wordt. Maar dat mag ook wel eens na 55 jaar
doorbuffelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten