GROENST #27; Poetsen

Nee, ik ben niet zo'n poetster. Wat moet dat moet, maar ik weet veel leukere dingen te bedenken dan m'n huis van top tot teen te poetsen. Nou was het volgens manlief wel weer eens tijd om de ramen te zemen. Al jaren doen we dat zo: hij doet de buitenkant en omdat het dan wel fijn is dat we weer helder naar buiten kunnen kijken, doe ik de binnenkant. En al jaren was het dan ook zo, dat het nog helderder werd, want van binnen en buiten waren de ramen dan ook echt vies. We hadden dan ook altijd veel eer van ons werk. Maar vandaag had ik echt even het gevoel dat ik voor janmetdekorteachternaam het binnenzeemwerk had gedaan. Schoon, helder water zakte er van de bovenkant van de ramen naar beneden, in plaats van het vieze zwarte water wat er anders af kwam druppen. Hadden we dan nog maar zo kort geleden de ramen gezeemd?? Welnee, misschien voor de 2e keer in 1 jaar. Vorig jaar kwamen we na dik een half jaar, vanuit ons boshuis terug in een keurig schoongepoetst huis, dus toen heeft het wel een half jaar geduurd voor we aan het lappen gingen. Dus............waar komt dan dat schone water vandaag?? Ik weet het! Vroeger, nou ja, 2 jaar geleden brandden we waxinelichtjes, je weet wel, uit zo'n grote zak van de Action. Niet al te duur en er zaten er wel 100 in. Maar vorig jaar zijn we daarmee gestopt en hebben we alleen nog maar echte waxinelampjes gebrand, van pure bijenwas en lichtjes van ecowas. We deden het vooral om niet de rook en de roetstoffen van de bruinkoolteer en de aardolie binnen te krijgen die afkomstig is uit de paraffine waarvan de doorsnee waxinelichtjes gemaakt zijn. Nu de ramen zo schoon zijn gebleven in een half jaar tijd.....nou ja, het was natuurlijk ook zomer en waren we veel buiten......ben ik helemaal blij met m'n grote doos ecowaxinelichtjes.

Nu moeten we nog een keer sausen en verven om de muren en het plafond weer mooi schoon te krijgen.

GROENST #26-2; Shit

Ja, nou hebben we ons serieus voor genomen om onze wandelingen te combineren met het rapen van zwerfvuil. Speciaal het plastic afval, maar de rest nemen we gelijk ook maar mee. Deze week zijn we al 3 keer een stukje wezen lopen. 2X hetzelfde stuk fietspad......en dan is het nog wel vakantietijd, maar er lag nog meer dan zondag. Dus we hoeven echt de scholieren niet de schuld te geven van alle zwerfies!!Terwijl we als ideaal gedachte hebben, als we regelmatig gaan dan wordt het afval vanzelf minder. Nee dus.......Onderweg passeerden ons diverse fietsers. De een kijkt een beetje vreemd achterom, de ander fietst strak door. Een aardige tiener riep: "Respect meneer!" Nou liep ik er ook met m'n zakje, maar mij zag hij alleen maar lopen natuurlijk, terwijl manlief zich net bukte om wat te rapen. Even later nog een paar jonge jongens. Maar omdat ik wat dovig aan het worden ben, hoorde ik alleen maar "mevrouw". Ik ben in ieder geval gezien dus!

Wat heel verdacht is.........plastic zakjes!! Niet oprapen!!!! Het zijn gewoon zakjes met hondenpoep en kijk, daar snap ik nou echt geen drol van. Laat dan het poepje van je hond gewoon liggen, dan verteert het uiteindelijk nog wel een keer. Maar om nou van huis af een plastic zakje mee te nemen, je hondendrol(letje) op te rapen en het dan vervolgens van je af te kwakken....ik liep me er echt over op te winden. En dat terwijl ik gisteren zo'n mooi stukje had gelezen over de moed hebben om zacht te zijn, niet te oordelen.........

En wat nou helemaal shit is: al die plastic flesjes, lege sigarettendoosjes, snoeppapiertjes, blikjes, ballonnen, binddraad, rood/wit afzetband, bierflesjes, zakjes poep.......het ligt allemaal temidden van de hondenpoep die niet in een plastic zakje is gedaan. Dus naast strondhanden kwam ik ook nog eens met poep onder m'n schoenen thuis, je weet wel, met van die lekkere profielzolen.

Aan m'n theezakje hangt een labeltje met de vraag: Wanneer komt het kind in jou naar boven?

Nu dus.......lekkere poepverhaaltjes vertellen!!

GROENST #26-1; STA OP

Van de week zagen we een indrukwekkend filmpje. Manlief kreeg het op z'n hart familie en bekenden op te roepen om op te staan. Een GROENE oproep, vandaar dat ik het hier overneem.

STA OP

In de afgelopen dagen ben ik geraakt door een aantal documentaires op tv, vooral “Rot op met je milieu” van de EO. Er kwamen beelden van dode vogels voorbij, waarbij de maag geopend was en de inhoud uit allerlei plastics bestond, soms een paar voorwerpen, maar ook tientallen. Het was geen gezicht om deze vergane vogels te observeren, met middenin een veelkleurig palet van plastics. Bekijk eventueel de volgende site: www.midwayfilm.com

Afgelopen zondag was het Michazondag. De profeet (Micha 6 : 8)roept ons op om op te staan tegen onrecht. En het onrecht in deze wereld is zeer divers en soms bijzonder heftig. We kunnen overal aan de slag. Ik wil je vriendelijk, maar ook zeer nadrukkelijk vragen om op te staan tegen het vele plastic gebruik, maar ook tegen het veelvuldig, rondslingerende afval. Het is geen gezicht, want het bederft onze mooie omgeving, maar tegelijk maakt dit plastic ons milieu, onze leefruimte kapot. Ik bedoel met “milieu” de prachtige schepping van onze Schepper.

Ik roep je op om steeds minder plastic mee te nemen naar huis. Bespreek dit ook met je huisgenoten, je buren, familie, kringen en vrienden. Samen brengt ons veel verder dan alleen. Denk tegelijk aan het scheiden van ons afval.

Adopteer een stukje omgeving, waar regelmatig het afval wordt weggegooid: een fietspad, je eigen straat, een plantsoen, een waterkant, enz. Je kunt dit alleen doen, maar ook met je gezin, je wandelmaatje, je buren. De eerste keer zit je “plastic”zak zo vol, maar als je elke week een vast moment neemt, dan zul je ontdekken dat de omgeving er mooier en beter uit gaat zien. En dat is niet alleen prettig voor jezelf, maar ook voor je buurtgenoten, voor toeristen en last but not least onze medeschepselen, de vogels en de dieren.

STA OP

GROENST #25; Piano

Het wordt wel weer eens tijd om achter te piano♫ te kruipen en m'n oude muziekboeken tevoorschijn te halen. Want alles wat 1 jaar niet wordt gebruikt, mag van mij eigenlijk altijd wel weg. Een hele stapel muziekboeken zijn al verwerkt in allerlei creatiefs, maar het stapeltje Chopinboeken die ik van broerlief♥ erfde gaan natuurlijk niet weg. Die hebben trouwens allemaal een GROEN kaft ☺. Ook al is daar muziek bij die ik (nog) helemaal niet kan spelen. En als ik het al ga oefenen, dan kan ik het nog maar een klein beetje, maar daar is het plezier niet minder om. Zo af en toe heb ik wel de behoefte om iets nieuws aan te leren, maar ik merk ook dat ik daar dan toch het geduld voor mis en de discipline om er elke dag op te gaan zitten oefenen. Er zijn zoveel meer leuke dingen te doen. Dus grijp ik maar weer naar het oude bekende en ben ik verbaasd hoe ik sommige ingewikkelde grepen nog maar zo pak, net of ik gisteren nog les had. Ik voel me dan ook bijna weer op les zitten. Heel, heel lang geleden op de muziekschool in Vlaardingen, waar ik het pianospelen leerde. Of bij m'n pianojuf in Arnhem waar ik zo heerlijk Chopin mocht spelen en waar ik muziek leerde maken. Of in Hardenberg, waar ik temidden van de drukte van m'n gezin, gewoon lekker ging zitten oefenen voor de lessen die ik daar kreeg en waarbij de buren van 3 deuren verder zelfs de Turkse Mars van Mozart herkenden. Nou....dat vind ik al heel wat, dat het herkenbaar is wat ik speel☺. Dus gauw maar weer achter de toetsen voordat de piano ook de deur uit moet.

GROENST #24; PINK RIBBON

Vandaag geen GROENST berichtje, maar rose, PINK, vanwege de borstkankermaand. 

Sinds ik boezems brei voor de stichting Breiboezem en helemaal nu ik ook nog regiocoördinator ben geworden, kom ik veel meer in aanraking met vrouwen die borstkanker hebben of gehad hebben dan daarvoor. Toen was het nog op 2 handen te tellen, wel dichtbij.....maar nu komt het allemaal nog veel dichterbij......al die verhalen!! Daar had ik eigenlijk niet zo'n rekening mee gehouden.
En in de 1e week van oktober werd ik op allerlei manieren met borsten/geen borsten/alternatieve borsten/nepborsten geconfronteerd. Dat begon al toen we ons vakantiehuisje binnenkwamen. Daar hangen 2 kunstwerken van broerlief. Ik heb er al veel vaker naar gekeken, maar nog nooit kwamen ze zo binnen als nu. 

Om te lezen in deze vakantieweek heb ik het Pink Ribbon magazine gekocht. Ik geloof niet dat ik ooit eerder een tijdschrift van A-Z uitgelezen heb. Wat een verhalen, wat een moedige, kwetsbare vrouwen. Ook een van de initiatiefnemers van de stichting Breiboezem staat erin. 

Op dag 2 ging ik met dochterlief op stap naar een atelier waar  een patroontekensysteem gehanteerd wordt dat afgestemd kan worden op je persoonlijke maten, vooral als die nogal afwijken van de standaardmaten. En ja......bij ons is dat onze boezem in verhouding tot onze smalle schouders. Weer die borsten......maar wat een probleem!! als je net al die verhalen gelezen hebt.
Ondertussen brei ik er vrolijk op los.....in het wit, lila, blauw, beide en rose en natuurlijk in het GROENST, voor al die mooie, dappere vrouwen die soms helemaal geen zin hebben om moedig en flink te zijn. Die het soms zat zijn om altijd zo moe te zijn. Die zich zo graag weer volop vrouw willen voelen.
Ik wens ze allemaal alle goeds toe en hoop dat ik met m'n breierij een heel klein steentje bij mag dragen aan hun gevoel van welzijn.

foto geplaatst met toestemming van Aad Slings

GROENST #23; Van het land

Moet je nou toch eens zien wat een lekkere, zaterdagse fietstocht langs mooie landweggetjes oplevert. Een blos op m'n wangen. 30 kilometer in de benen. Wel iets ondersteund......maar toch...ze staan er wel weer bij op de teller. En verder: een paar smileys op onze geocachepagina, bij een van de caches een paar handen vol walnoten en een paar glimmende kastanjes (ik kan ze nooit katen liggen, is dat het kind in mij? De kleine Tillie?) Nog  een paar maïskolven die bij het oogsten langs de kant van de weg zijn blijven liggen. Een zak vol met goudrenetten - dat wordt een appeltaart volgende week - en dan heb ik die prachtige oranje pompoen nog laten liggen.  Maandag nog naar even een paar cent pinnen en weer even die kant op fietsen voor we weer naar huis gaan.

GROENST #22 D'ruitdaging

Oktober, de maand van de D'ruitdaging. Vorig jaar deed ik mee en ben toen best wel aan het ontspullen geweest. En nu?? We hebben 4 oude mobiele telefoons onder het stof vandaan gehaald en gisteren ingeleverd bij een inzamelpunt voor een goed doel. Ik koos voor cliniclowns. Ik heb wel wat met cliniclowns. Zelf deed ik ooit een cursus voor contactclown. Net zoiets.......heel bijzonder om te doen! Om te zien wat een rode neus kan doen in het leven van een mens met ernstige beperkingen of in een ver gevorderd stadium van dementie. Mooi om een glimlach te krijgen als reactie. M'n clownspak en m'n rode neus gaan er voorlopig nog niet uit, ook al liggen ze een beetje te verstoffen op zolder! 

Een andere opdracht: 50 dubbele, slechte, wazige, niet nodige, digitale foto's verwijderen. De eerste 50 van m'n laptop zijn weg, maar ik kan nog wel even. Het vervelende is wel dat ik om de zoveel tijd m'n bestanden opsla op een externe harde schijf.....en ja om die helemaal door te nemen. Ik neem me nu voor om, voordat ik weer ga backuppen, eerst de mappen doorneem om te kijken wat weg kan. M'n telefoon is ook opgeschoond. Dus dat geeft weer wat ruimte

Maar de andere 2 opdrachten van deze maand.......de badkamer in om overtollige shampoos en douchegellen te verwijderen. Dat hoef ik niet meer te doen, want daar is het(op mijn plankje tenminste) zeer minimalistisch! En m'n ondergoedla......idem dito. Ik ben heel benieuwd of ik er de rest van de maand ook zo makkelijk afkom. Soms denk ik dat het allemaal niet zoveel effect heeft, het ontrommelen.......maar zo'n uitdagingsmaand werpt er weer een ander, positief licht op en daar ben ik dan wel weer heel blij mee!