GROENST #31; omdenken??

Ik ben ook ideeën aan het opruimen. Dat is ook ontrommelen, en ook wel een beetje omdenken......... Heerlijk rustig wordt het daarvan in mijn hoofd!! In maart kreeg ik een aanmoedigingsprijs voor mijn materieschilderij: VRIJE VOGEL. Ik liet me aanmoedigen om wat te experimenteren. Ik hou er wel van om nieuwe dingen uit te proberen. Dus ging ik aan de gang met bijenwas, jaren geleden al verzameld uit onze bijenkasten. Erg leuk, maar om een echt encaustic wax schilderij te maken, moet ik weer een speciaal spulletje hebben om m'n bijenwas mee te mengen, zodat het met warm weer niet van het schilderij afglijdt. En het is wel handig om een enorm afzuigsysteem te hebben om de gifstoffen die vrijkomen bij het verwarmen en verwerken van de was weg te werken. Niet zo GROEN dus. Daarom zie ik er nu maar helemaal van af. Ik kan nog wel een beetje knutselen met de was die ik nog heb. Dan doe ik het raam wel open! En ik heb nog wat inkten staan voor experimenten......laat ook maar zitten. Met de paar kleurtjes die ik kocht, knutsel ik nog wel een paar kaartjes in elkaar, maar het grotere werk, laat ook maar zitten.

M'n kroontjespen krijgt nog één kans, als ik binnenkort bij schoondochterlief uitga proberen of haar inkt beter werkt dan de mijne, want ik krijg geen fatsoenlijke letter op papier, terwijl ik toch met een kroontjespen en inkt uit een inktpot, met een inktlap ernaast en een vloeitje heb leren schrijven. Maar lukt dat niet, dan gebruik ik gewoon alleen maar de al wel 30 jaren oude kalligrafeerpennen, waarmee ik mezelf ooit een beetje leerde kalligraferen. Zelf papier maken......dat leek me ook zo leuk. Ooit probeerde ik het en draaide m'n blender daar mee aan gort. Nu kan ik de beschrijving daarvoor ook wel wegdoen en ga ik wel een keertje naar de papiermolen in Loenen voor een paar mooie papiertjes, dan kunnen we daar gelijk een paar caches zoeken.

GROENST #30; ontspullen

Wat een wijze uitspraak van al zo lang geleden.( Meneer Morris leefde van 1834 tot 1896)

Wel leuk om te weten dat er toen ook mensen waren die heel veel spullen in hun huis hadden waar ze van alles mee konden doen, maar het niet deden. Of spullen die er wel waren, maar die toch niet mooi genoeg waren om ze uit te stallen. Er is niets nieuws onder de zon.

Ik stel me zo voor dat mijn grootouders, die aan het eind van de 19e eeuw er al wel waren, in huizen woonden waarin niet zoveel rijkdom te zien was. Eigenlijk weet ik er niets van hoe ze opgroeiden. Alleen van de moeder van mijn moeder. Zij groeide op in een tuindersgezin en hielp haar vader met het werk in de tuinderij. Ik heb een foto waar ze opstaat als jong meisje, met haar vele broertjes en zusjes.

Ik ben al een paar jaar bezig om hoe langer hoe minder in huis te hebben wat ik niet gebruik, maar er lijkt geen einde aan te komen.Alles wat ik een jaar niet heb gebruikt gaat weg. Hoe lekker om de afgelopen weken overtollige kerstversieringen weg te brengen die op een kerstmarkt (hopelijk) verkocht worden voor een goed doel. Ja, ook die 2 leuke houten kerstbomen, die zoonlief voor me maakte en nog eentje die andere zoonlief voor me liet maken op zijn werk. Ook al die ballen en balletjes die al jaren op zolder liggen en er toch nooit afkomen. De kunstkerstboom die ik tig jaren geleden als Sintcadeau kreeg van weer een andere zoonlief, ligt er nog wel, met de lichtjes er nog in. Die wilden ze niet hebben voor de kerstmarkt, dus als er nog een liefhebber is voor een miniboompje met lampjes! Je bent welkom.

M'n verzameling kerststalletjes ligt er nog wel, die mochten niet weg van manlief. (hij vindt het lastiger dan ik, dat ontspullen) Misschien laat ik ze dit jaar gewoon op zolder liggen, dan kunnen ze volgend jaar weg.😉 Wat ook eindelijk weg is, nadat het ook wel 5 jaar op zolder heeft gelegen.......de  zak met schapenwol, gewassen en schoon, afkomstig uit een dekbed en gekregen van een bekende – omdat ik er vast nog wel wat mee kon! Ja dus- nee dus, het kwam er nooit van. De zak is nu in handen van een creatieveling die er kransen en ballen van maakt. Misschien zie ik er op facebook nog eens een fotootje van. Het is zo lekker dat ik er nu niks meer mee hoef! Ik kan gewoon lekker op de bank zitten met een mooi boek!

Zou ik tijd over hebben door minder spullen? Zou ik het eindelijk eens gaan leren; niet altijd iets hoeven of moeten? 

GROENST #29; met pensioen

Afgelopen donderdag was het zover, manlief heeft na 43,5 jaar afscheid genomen van het onderwijs en van de school waar hij 24 jaar met heel veel plezier en liefde heeft gewerkt. Een bijzondere dag, al was hij al vanaf augustus thuis, maar door een echte afsluiting veranderd er echt wat in je leven. Ik ben met het meegegaan met pensioen. Al heb ik geen afscheid genomen van een werkzaam leven buiten de deur van ons huis, het voelt wel zo, want samen kunnen we het 's morgens lekker rustig aan doen (Ik wat rustiger dan manlief, wat betekent dat ik thee met beschuit op bed krijg, om langzamerhand wat bij te komen en de dag te ontmoeten) We kunnen samen aan de wandel, of op de fiets erop uit en er blijven (gelukkig) nog heel wat momenten om ons eigen ding te doen. En toch.......na donderdag heb ik zelf het gevoel dat ik opnieuw het leven moet herpakken. Wat zit een mens …...nou ja, ik dan.......toch raar in elkaar.

Een woord waarmee hij afscheid nam is: SUCZEGEN! Een zelfbedachte combi van succes en zegen! Succes wordt elkaar veel toegewenst, maar je kunt alleen echt succes hebben als er Zegen van Boven op rust. Het is uitgesproken naar alle kinderen van Kristal, de bezoekers van de sing-in die door school voor hem georganiseerd was en het staat op de kaartjes aan de cadeautjes voor schoolkids en collega's. En hoe leuk dat hij het van de collega's terugkreeg in 7 heerlijke chocoladeletters! SUCZEGEN! Wij hebben het nodig bij dit nieuwe stukje in ons leven en ik wens het jullie!

GROENST #28; simpel m'n geloof vieren

Ik vind het nog niet zo simpel, dat simpeler willen leven. En hoe geloof ik simpel?

Ik geloof dat ik gisteren wel een simpele ontdekking heb gedaan bij een Taizéviering.

Hoe eenvoudig om met elkaar mooie liederen te zingen, met een hele eenvoudige tekst en die een paar keer te herhalen. Begeleid door pianomuziek en een 4stemmig koor. Alleen maar te luisteren naar een bijbellezing en dan 10 minuten stil te zijn, alleen maar stil, simpel stil. Ik had al wel enige oefening gehad in het stil zijn, dus de 10 minuten vielen me niet lang, terwijl ik om me heen wel hoorde dat anderen daar moeite mee hadden. Maar het leidde me niet af van mijn eigen stil zijn.

Het was een verademing in vergelijking met alle geweld van de band, die we anders horen tijdens de diensten die we bezoeken. Ze begeleiden wel hele mooie liederen, maar met zo'n kabaal en herrie. Voor mij viert al dat lawaaigeweld een negatieve boventoon over de mooie tekst van de liederen. Dan luister ik ze liever thuis met een cdtje waar ik zelf het volume van kan bepalen en zonder er hoofdpijn van te krijgen.

Voortaan hou ik er van om simpel mijn geloof te vieren,.......weer een stukje verder in het simpeler leven.