GROENST #40; fleece

Zo af en toe breek ik er mijn hoofd weer eens ove!. Wat is nou een goede GROENE keuze wat betreft de materialen waar mijn kleding van mag zijn. En dan heb ik het nog niet eens over hoe en waar en onder wat voor omstandigheden het gemaakt wordt en klaargemaakt wordt om hier in Nederland in de winkels/webshops gehangen te worden.

Vandaag even over fleece, dat toch niet zo eco is, als gedacht was. Want het lijkt natuurlijk superGROEN om een trui of vest te dragen van gerecykleerde petflessen! Maar o wee, al die plastic deeltjes.......Ik las er dit artikel over.

Een fleecekijkje aan de kapstok.......

Daar hangt mijn fleecevest. Het is een erfenis van volgens mij een van mijn zonenlief, die het doorgaf aan zusjelief, toen die graag in wijde kleding rondliep. Dat zal zo'n 20 jaar geleden zijn. Dat doe je toch als je 13 bent? En toen zij hem niet meer wou, nam ik hem weer over. Toen zat ie me vast wijder dan nu. Oké, die wordt dan al wel 20 jaar lang gewassen en is vast ook ooit wel eens in de wasdroger gedroogd en heeft dus al 20 jaar z'n plastic deeltjes in het afvalwater en de atmosfeer achtergelaten. Maar gelukkig wordt ie altijd op een lage temperatuur gewassen en dan valt het ook nog wel weer mee volgenx milieu centraal............En waarom deze lekkere fleece alle andere fleece in de afgelopen 20 jaar overleefd heeft??? Geen idee! Ik deed ooit een zwarte, een rode en een oranje fleecetrui weg met een kledingophaalactie.Misschien worden die nu ook wel hergebruikt door anderen en ik hoop dat ze er een plezierige warmte aan mogen beleven. 

Manlief heeft 2 van die vesten hangen. Eentje is ongeveer 13 jaar oud, toch ook respectabel. De ander mag hij alleen aan als hij werk doet voor het GLK.

GROENE conclusie. Als je zo lang met je fleecedoet en  en je doet dat op een lage temperatuur en je droogt ze aan de waslijn, dan zijn we toch nog best GROENST bezig!

Maar ohohoh..........wat moet ik met al m'n microvezeldoekjes die zo lekker schoonmaken???

GROENST #39; migraine

Regelmatig lig ik met m'n GROENE washandje op m'n hoofd een dag of een halve, in bed.

Migraine!! November 2015 ging ik er voor het eerst mee naar een neuroloog, terwijl ik er al vanaf m'n 9e jaar ongeveer last van heb. Ik weet nog hoe beroerd ik me voelde op school. Ik kon m'n brood niet wegkrijgen, ik was zo misselijk als wat en toch maar doorlopen. Totdat m'n klasgenootjes m'n vader (de hoofdmeester) erbij gingen halen. Toen mocht ik naar huis, lekker in bed, met de koude hand van m'n moeder op m'n hoofd en als zij er niet was, een washandje.

Ze wist wat het was! Haar moeder ook! Die liep ook altijd met een koude doek om haar hoofd, hoorde ik laatst van tantelief. En maar doorgaan.....zo ging het voor mij ook altijd. Doorgaan totdat het echt niet meer ging en dan naar bed. Met apc, paracetamol, ibuprofin, zetpillen of wat dan ook.

Door de bezoeken bij de hoofdpijnkliniek ben ik er inmiddels achter dat dat niet de handigste manier is om met migraine om te gaan. Waar ik eerder dacht dat het om een vervelende hoofdpijn ging, waar ieder ander mee door kan gaan en z'n ding doen, maar ik niet.....nu weet ik dat migraine een chronische aandoening is. En ook al heb ik op heel veel dagen er geen last van, de aandoening is er en kan zo op gaan spelen. De ene keer is het voorspelbaar, bijvoorbeeld na een drukke verjaardagsvisite of andere bijeenkomst. Na een intensieve bezigheid, maar ook heel vaak komt het zo maar, vanuit niets. Door er rekening mee te houden dat het er altijd is, heb iker wat meer grip op. Als ik het goed doe, doe ik ontspanningsoefeningen, ga ik op tijd naar bed, ga daar lekker eerst nog even soaken. En blijf ik niet een hele middag of avond verjaardagvieren, hou ik rekening in m'n agenda met de afspraken voor of na iets waar ik beslist naar toe wil. Vermijd ik bijeenkomsten met veel prikkels. En de andere dingen....ja jammer, die moet ik nog al eens afzeggen. Eigenlijk zou ik helemaal geen afspraken meer moeten maken, alleen maar leven vanuit het spontane. Gaat het goed, dan ga ik een bezoekje brengen, gaat het niet....geen vrouw over boord. Maar ja, zo werkt het ook niet altijd in mijn leven. Dus sorry lieve mensen, als ik m'n afspraken soms niet na kan komen. Sorry, als ik niet altijd een hele middag of avond feest kom vieren. Sorry, als ik iets beloofd heb en het duurt nog al een poos voordat ik die belofte eens in kom lossen. Sorry dat de gordijnen soms wel heel lang dicht blijven, omdat ik dan in bed ben blijven liggen met een pil, waarvan de migraineaanval gestopt wordt, maar waar ik minstens een uur voor moet blijven liggen. Meestal val ik na dat uur in slaap en wordt dan een paar uur later iets prettiger weer wakker, maar nog wel heeeeeeel moe.

Ik wil stoppen met vechten tegen de hoofdpijn. Ik mag mezelf toestaan om te blijven liggen. Wat?? Ik mag gewoon blijven liggen. En ik besef ook wel dat ik in een bevoorrechte positie ben, zonder verplichtingen van een baan, waarin op me gerekend wordt. Maar dat mag ook wel eens na 55 jaar doorbuffelen.

Www.migrainefonds.nl

www.hoofdpijnpatienten.nl

www.hoofdpijncentra.nl

GROENST #38; macadamianoten

Zes jaar geleden liep ik rond in Shanghai. Ik hield mijn lieve vriendin gezelschap die 14 dagen ging logeren bij haar zoon en zijn chinese vrouw en hun zoontje. Wat een belevenis, wat een drukte en wat moest ik aan de rust van ons stille dorpje wennen toen ik weer terug was.

Een van de leuke dingen waren al de markten en marktjes langs de kant van de weg. Zelfs de winkeltjes zagen eruit als marktkramen met hun open voorkanten. Onze favorieten waren de theemarkt, met ik weet niet hoeveel theewinkeltjes, de breiwinkeltjes en de notenkramen. We kochten allerlei soorten thee, brachten de dames van dat ene breiwinkeltje de hoofden op hol door steeds maar weer terug te komen en steeds maar niet te kunnen beslissen wat we wilen hebben. Bij de notenkraam kochten we macadamianoten! Zoon van vriendinlief liet ons allerlei kanten van Shanghai zien en hij kocht bij een van de vele notenkramen, ongebrande pinda's om een slinger te maken voor de vogeltjes, die dan 12 hoog, tussen alle flats en apartementencomplexen mochten komen snoepen. Dit tot vermaak van hun toen 9-maanden oude zoontje. (geen vogeltje gezien.....).

Maar die macadamianoten!! Ik kende ze van de bakjes bij de supermarkt, met een paar noten, voor een heleboel geld en je moest er nog mee oppassen ook, want het waren vetbommen-lees caloriebommen- dus niet goed voor me. De macadamianoten die hij kocht zaten in een schil, keihard, er zat een speciaal krakertje bij om ze open te maken, dan zette je dat ding in een barstje en draaide je de noot zo open. Heerlijk!! Een heel ander smaakje dan thuis en het grote voordeel......als je zo'n moeite moet doen om ze open te krijgen, dan ben je er na 5 noten ook wel klaar mee! Ik nam een dikke zak mee naar huis, heb navraag gedaan op de markt of ze ook macadamianoten in schil hadden en daar keken ze me aan of ik wel goed bij m'n hoofd was. Zij dachten zeker ook, dat die nootjes zo bloot van de boom kwamen rollen, zoals ik, voor ik die harde schil had gezien.

Eind 2016 gingen vriendinlief met haar man weer richting Shanghai en vele mensen leveren allerlei verlanglijstjes bij hen in, omdat in China alles zo lekker goedkoop is! Ik dus ook......een zak macadamianoten met schil! En ik kreeg ze, 2 weken geleden kwamen ze bij ons met de zak noten, uit China. Maar ik schrok een beetje van de inhoud. Daar zaten wel die lekkere noten in, maar in elke noot zat een heel netjes, recht sneetje. Ik zag gelijk allerlei kindertjes voor me, in een fabriek met een zaagje om in elk nootje dat sneetje te maken. Hoeveel vingertjes zouden er afgevallen zijn, omdat ik zo nodig zo'n zak met lekkere macadamia's wilde hebben. De smaak werd er wel een beetje minder van. Ik ben maar eens even op zoek gegaan naar wat informatie over de macadamia's.

Ze groeien helemaal niet in China, zoals ik dacht. De chinezen importeren ze uit Australië, Hawai, Kenia of een ander Afrikaans land. Daar worden ze bewerkt (dus ook van dat sneetje voorzien)of gepeld en dan weer geëxporteerd, met of zonder schil. Bij Alibaba kan ik 1 kilo krijgen voor nog geen 3 euro!! En dat terwijl ik hier voor een paar ons nog meer moet betalen! Maar ja, dan moet ik wel minimaal 1 ton afnemen. En dat wordt me nou toch een beetje te gortig. Ik hou het voortaan wel bij Nederlandse walnoten, van eigen geplante boom! Die verlagen ook mijn slechte cholesterol, en waar de macadamianoten 7 gezondeeigenschappen hebben, hebben mijn walnoten er 11! Hoef ik me ook niet schuldig te voelen over die sneetjes en het voordeel van zelf kraken blijft. Na het pellen van een paar walnoten heb ik het ook wel gehad!

GROENST #37; strijken

Ik ben niet zo'n vreselijk huishoudelijk aangelegd type. Ik zie al die klussen in huis meer als een noodzakelijk gebeuren. Vroeger (lees: toen manlief nog aan het werk was) had ik nog wel een beetje structuur, maar dat is nu ver te zoeken. Zo te hooi en te gras sop ik eens een kastje of een deur en mest ik een la uit. Wordt er gestofzuigd....boven door de een, beneden door de ander. Ja, manlief steekt ook z'n huishoudhanden uit de mouwen!! Het ziet er...volgens ons...nog best netjes en schoon uit! Ook al houd ik dus niet zo van het huishouden, ik heb wel een lievelingsklusje. Strijken!!! Ja, ja... maar ik strijk nooit onze basics (net gelezen dat dat een hip woord is voor ondergoed), nooit de theedoeken, nooit onze dekbedhoezen. Maar wel onze zakdoeken. Dat vind ik nou zo'n lekker klusje. Er is ook een tijd geweest dat ik ze zo uit de wasmand, opvouwde en in de kast legde. Maar tegenwoordig zijn de zakdoeken weer netjes glad, tenminste zo glad mogelijk, want al hou ik van strijken, ik kan het niet zo goed. Of dat nou aan mij ligt of aan het ijzer waarmee ik werk.......Ooit streek ik voor een lieve mevrouw wel al haar beddegoed, tafellakens, theedoeken, pyama's en zakdoeken met een strijkijzer wat je zowat niet op kon tillen, maar glad dat het allemaal werd. M'n eigen stoomstrijkijzer deed het ook best aardig, maar nu is tie jammer genoeg kaduuk en ga ik er morgen mee naar het repaircafé, misschien kunnen ze hem daar weer aan de praat krijgen, want nu wordt er niks meer glad, de overhemden van manlief niet, m'n eigen bloesjes niet.

Maar wat ik eigenlijk wou vertellen met dit strijkstukje.....dat ik best GROEN strijkend opgevoed ben door m'n moeder. Ze sproeide met een of andere tupperwareachtige beker met een dekseltje met gaatjes water op al de was, (invochten heette dat, als ik het me goed herinner.....ook zo'n leuk klusje om mee te helpen) ze vouwde dat allemaal in elkaar op een rolletje en ging het een dag later strijken. Ze hing dan al het gestrekene netjes over een stoel en als het strijken dan klaar was, dan pas ging ze vouwen. "Want anders was het jammer van de tijd dat het strijkijzer voor niks aan stond". Ja, ja, wat een GROENE moeder had ik toch. Ze zat er ook altijd bij, bij het strijken. Niet omdat ze een luie huisvrouw was, maar omdat het beter is voor je rug. Ook GROEN toch!

Misschien vind ik het strijken wel zo leuk omdat ik als klein meisje de zakdoeken mocht strijken. Dan hing ik ze ook netjes over de stoel en ging ze opvouwen als ze allemaal gestreken waren. Ik vond het wel jammer dat ik dan niet nog even het hete ijzer over het gevouwen zakdoekje kon halen, zoals ik dat moeders van vriendinnetjes zag doen. Nu doe ik dat dus wel.........of zal ik voortaan het, GROENER gaan doen? Of GROENST, zittend!! Net zoals m'n moeder!